معلولین_توانبخشی_كاردرمانی
حوزه‌های آکوپیشن (کار)
فعالیت‌های روزانه(ADL)
حمام کردن
توالت رفتن
لباس پوشیدن
غذا خوردن
حرکت کردن و جابه جا شدن
استفاده از وسایل مراقبت شخصی
بهداشت فردی
فعالیت جنسی
کاردرمانی
فعالیت‌های روزانهٔ وابسته(IADL)
مراقبت از دیگران
تربیت فرزندان
مدیریت ارتباطات
استفاده از وسایل حمل و نقل
مدیریت مالی
مدیریت خانه
مدیریت سلامتی
انجام فعالیت‌های دینی و مذهبی
خرید کردن
خواب و استراحت(rest and sleep)
کار(Work)
آموزش(education)
بازی(play)
تفریح(leisure)
مشارکت اجتماعی(social participation)
خانواده
دوستان
جامعه
فرایند کاردرمانی
فرایند کاردرمانی شامل ارزیابی، طرح درمان، اجرا، و ارزیابی مجدد است. در مراحل بیماریابی و ارزیابی افرادی که نیاز کاردرمانی دارند مشخص می‌شوند. در مرحله درمان با توجه به شرایط، امکانات و محدودیتها طرح و زمان ریخته می‌شود و مورد اجرا قرار می‌گیرد. پس از اجرا ارزیابی مجدد برای بررسی تأثیر برنامه درمانی انجام می‌گیرد.
زمینه‌های کاری در
کاردرمانی
کاردرمانگران قابلیت کار در بسیاری از زمینه‌های مختلف، با جمعیت‌های مختلف و بدست آوردن تخصص در حوزه‌های گوناگون را دارند. برای این طیف وسیع از تمرینات، با در نظر گرفتن سیستم‌های مراقبت سلامت در کشورهای مختلف، طبقه‌بندی‌هایی صورت گرفته است. در این بخش، از طبقه‌بندی انجمن کاردرمانی آمریکا استفاده شده است. هرچند روش‌های دیگری برای طبقه‌بندی حوزه‌های کاری در کاردرمانی وجود دارد مثل: تمرینات جسمی، ذهنی و اجتماعی. این طبقه‌بندی‌ها به محیط تعیین شده توسط جمعیت گیرندهٔ خدمات، بستگی دارند. برای مثال: محیط‌های حاد سلامت جسمی یا ذهنی (مانند بیمارستان‌ها) محیط‌های تحت حاد (مانند مراکز مراقبت از سالمندان)، کلینیک‌های سرپایی و یا محیط‌های اجتماعی.
در هر یک از حوزه‌های کاری زیر، کاردرمانی می‌تواند با جمعیت‌ها، تشخیص‌های درمانی و تخصص‌های مختلف کار کند.
کودکان و نوجوانانویرایش
کاردرمانگران با نوزادان، نوپایان، کودکان، نوجوانان و خانواده هایشان، در محیط‌های مختلف شامل مدارس، کلینیک‌ها و خانه‌ها، کار می‌کنند.[۶] کاردرمانگران به کودکان و مراقبانشان کمک می‌کنند که قادر به مشارکت در کارهای معنی دار شوند. کاردرمانگران همچنین به نیازهای روانی اجتماعی کودکان و نوجوانان می‌پردازند تا آن‌ها را قادر به مشارکت در رخدادهای پرمعنی زندگی سازند. این کارها می‌تواند شامل: رشد نرمال و پیشرفت، تغذیه، بازی، مهارت‌های اجتماعی و آموزشی باشد.[۷]
فرم‌های متنوع کاردرمانی برای کودکان و نوجوانان:[۶][۷]
ارتقای برنامهٔ تندرستی در مدارس به منظور پیشگیری از چاقی در کودکان.
کمک به بهبود دست خط در کودکان سنین مدرسه
ارتقای مهارت‌های عملکردی در کودکان با ناتوانی رشدی.
فراهم آوردن درمان انفرادی برای مشکلات پردازش حسی.
پرداختن به نیازهای روانی اجتماعی کودک و آموزش استراتژی‌های مقابله‌ای مؤثر.
کمک به کودکان دچار ناتوانی‌های مادرزادی
کمک به کودکان اتیسم برای برقرای ارتباط
سلامت و تندرستی
حوزه‌های تمرین سلامت و تندرستی به دلیل افزایش نیاز به خدمات مربوط به تندرستی، در کاردرمانی ایجاد شده است. ارتباطی بین تندرستی و سلامت جسمی و همچنین سلامت روان یافت شده است :درنتیجه کمک به بهبود سلامت جسمی و روانی مراجعان می‌تواند موجب ارتقای کلی تندرستی شود.[۸] حوزه‌های تمرین در سلامت و تندرستی می‌توانند بر موارد زیر متمرکز باشند:[۸][۹]
پیشگیری از صدمات و بیماری‌ها
پیشگیری از شرایط ناگوار ثانویه
ارتقای رفاه افراد دارای بیماری‌های مزمن
کاهش اختلافات مراقبت سلامت
افزایش فاکتورهای مؤثر بر کیفیت زندگی
ارتقای تمرینات سالم زندگی، مشارکت اجتماعی و عدالت کاری.
سلامت روانی
سلامت روان و جنبش درمان اخلاقی به عنوان ریشهٔ کاردرمانی شناخته شده‌اند.[۱۰] براساس سازمان سلامت جهانی(WHO)، اختلال روانی یکی از رو به رشدترین انواع ایجاد کنندهٔ ناتوانی است.[۱۱] بر پیشگیری ودرمان اختلال روانی در گروه‌های مختلف افراد، شامل کودکان، نوجوانان، سالمندان و افراد دارای مشکلات شدید و پایدار سلامت روان، تمرکز شده است.[۱۲] بطور اختصاصی تر، پرسنل نظامی و سربازان جنگی سابق، گروه‌هایی از افراد هستند که می‌توانند از کاردرمانی سود ببرند. کاردرمانگران، خدمات سلامت روان را در مؤقعیت‌های مختلفی شامل بیمارستان‌ها، برنامه‌های روزانه و تسهیلات مراقبت طولانی مدت فراهم می‌کنند.[۱۳]
اختلالات سلامت روانی که ممکن است نیازمند کاردرمانی باشند شامل اسکیزوفرنیا و دیگر اختلالات سایکوتیک، اختلالات افسردگی، اختلالات اضطرابی، تروما-و اختلالات اضطرابی وابسته (اختلال استرس پس از سانحه و اختلال استرس حاد)- و اختلال وسواسی جبری و اختلالات وابسته به آن مانند احتکار و اختلالات عصبی رشدی مانند اختلالات طیف درخودماندگی، اختلال کم توجهی/بیش فعالی و اختلالات یادگیری است.[۱۴]
کاردرمانگران به افراد دارای اختلال روانی کمک می‌کنند که مهارت‌های لازم برای مراقبت از خود یا دیگران را، که شامل موارد زیر است، بدست آورند:[۱۵]
حفظ زمانبندی
ایجاد روتین‌ها
مهارت‌های مقابله‌ای
مدیریت دارو
پیشرفت مهارت‌های اجتماعی
پیگیری اوقات فراغت
مدیریت مالی
مراقبت از فرزندان
آموزش و نگهداری مهارت‌های مراقبت از خود و بهداشتی
در حوزهٔ کاردرمانی، ارزیابی‌های متنوعی صورت می‌گیرد که می‌توان از آن برای افراد دارای مشکلات سلامت روان استفاده کرد. این ابزارهای ارزیابی، بطور کلی، عملکرد کاری و مشارکت افراد را در حوزه‌های مختلف، ارزیابی می‌کنند.
استفاده از روانشناسی در کاردرمانی
تاریخ استفاده از روانشناسی در کاردرمانی به آغاز حرفه برمیگردد. کاردرمانی همانند زمان کنونی، خود را با بیشتر مطالعات روانشناسی در قرن ۲۰ انطباق داده است. این رشته می‌تواند بعضی از ایده‌های مرکزی خود را به زیگموند فروید نسبت دهد مانند تئوری او دربارهٔ احساسات و تأثیر آن بر رفتار.[۱۶] تئوری شخصیت فروید دربارهٔ نیروهای روانی است که او آنرا اید، ایگو و سوپر ایگو نامید، همگی بازتاب این است که چطور عدم تعادل بین این سه نیرو بر جسم و روان اثر می‌گذارد. این عدم تعادل بر روی رفتار تأثیر می‌گذارد که باعث اخلال در کارهای روزانه مانند روابط اجتماعی با دیگران، شرکت در یک تفریح و حتی مدیریت منابع مالی می‌شود.
درکنار تأثیرات فروید، کارل گوستاو یونگ نیز بعضی از مفاهیم روانشناسی که امروزه در کاردرمانی استفاده می‌شود را بیان کرد. همانند فروید، تئوری‌های یونگ عمدتاً دربارهٔ تأثیر ناخودآگاه بر روی رفتار یک شخص هستند. برای کاردرمانگران، ناخودآگاه تقشی در اینکه چطور بیمار می‌خواهد نحوهٔ انجام فعالیت‌های درمانی را انتخاب کند، ایفا می‌کند.. یونگ همچنین یک باور اصلی بر اساس ایده‌آل‌هایش را در مورد پتانسیل توانایی‌های افراد در درک خواسته‌های دیگران، به فلسفهٔ کاردرمانی افزود. این‌ها مستقیماً به فلسفهٔ کاردرمانی مربوط می‌شود که یک ارتباط بین فردی بین مراجع و درمانگر وجود دارد که کلید کمک به بیمار برای رسیدن به همهٔ پتانسیل‌هایش است.
اولین مدل درمانی برای بیماران ذهنی توسط دانشگاه جان هاپکینز ساخته شد که نام آن «تمرین عادت» بود. اگرچه این مدل برای کاردرمانی ساخته نشده بود، اما هنوزم به یاد کاردرمانی معاصر می‌اندازد که ریشه‌های اصلی این رشته بیشتر کمک کردن به آنهایی که عمدتاً بیمار روانی بجای بیمار فیزیکی یا تأخیر رشدی هستند بود. اگرچه امروز همان اهداف امروزه نیز وجود دارد.[۱۷]
سالمندان
کاردرمانگران برای حفظ استقلال در انجام کارها، مشارکت در فعالیت‌های معنادار و داشتن یک زندگی کامیاب به افراد سالمند کمک می‌کنند. بعضی از حوزه‌هایی که کاردرمانگران می‌توانند به این مراجعان کمک کنند شامل کمک به افراد دچار بیماری آلزایمر، پارکینسون، مشکلات شناختی، ناتوانی در حرکت کردن، دید کم و کمک به انجام کارهای روزمره زندگی مثل آموزش مراقبت از خود، داشتن بهداشت و سلامت، آشپزی، داشتن تفریح، استفاده از ابزار و وسایل و … می‌باشد.[۱۸][۱۹][۲۰]